Doe je waar je goed in bent?
Of doe je waar je het meest plezier in hebt?
Of wellicht beide!
Tien jaar geleden heb ik het roer flink omgegooid om het maar zo te zeggen.
Met heel veel plezier had ik vele jaren als manager in de Uitzendbranche gewerkt, waarvan ook 10 jaar als zelfstandige. Veel mooie mensen ontmoet, erg veel geleerd en veel mensen aan fijne banen kunnen helpen en bedrijven aan goede medewerkers.
Toen de crisis toch ook mijn bedrijf raakte, had ik vrij snel het plan om ‘er iets bij te gaan doen’.
Dat zou dan zeker iets met eten zijn. Want daar ben ik gek op, en op koken uiteraard.
Mijn ouders waren altijd zo blij als ik weer met een potje aan kwam zetten. Mijn vader belde mij ’s morgens op om mij vrolijk te vragen “Wat schaft de pot vandaag Pinkie?”.
De idee om voor andere mensen te gaan koken, vanuit mijn eigen keuken, was snel ontstaan.
Lekker huiselijk, ambachtelijk en vooral dagvers eten. Daar heeft iedereen behoefte aan!
Niet iedereen kan of wil (meer) zelf koken en boodschappen doen.
Dus “Wat de pot schaft” was een feit met in eerste instantie een handjevol klanten.
Mijn horeca-ervaring (o.a. 8 jaar Pannenkoekenhuis in Harderwijk) kwam goed van pas en ook de benodigde diploma’s op zak om alles netjes met een vergunning te doen.
Met de bedoeling om de crisis te overleven:-)
De crisis ging voorbij…
Maar het koken heeft de overhand gekregen , commercieel en emotioneel, en ik mag nu dagelijks voor heel wat lieve mensen een potje koken. De keuken is in 2014 verhuist naar Lithoijen zodat ik ernaast voor mijn lieve moeder kon zorgen.
De pannen zijn wat groter geworden en de Fiat heeft plaats moeten maken voor een mooi bestelwagentje.
Maar de keuken is nog steeds ambachtelijk en de maaltijden ook.
En we zijn uitgebreid met buffetten en catering.
Ik ben er erg blij mee en ook best trots op dat vanuit een huiselijke keuken en een spontaan idee een mooi bedrijf is gegroeid.
Nog dagelijks kook ik met enorm veel plezier en wij eten zelf natuurlijk ook dagelijks Wat de pot schaft!
Ik heb eigenlijk altijd gedacht dat iedereen altijd aan (lekker) eten denkt:-)
Maar volgens mijn man Ton is dat een bijzondere eigenschap. Hij moest altijd al lachen als ik mij bij het ontbijt afvroeg “wat zullen we vanavond eten?”
Je kunt zeggen dat ik van mijn hobby mijn werk heb gemaakt. Geïnspireerd door mijn Bourgondische opvoeding.
En dat voelt goed!
Inge Hoogendoorn
